Ale zachodniemu społeczeństwu zajęło więcej czasu, aby dostać się do świata tatuaży. Jeśli byłeś prawdziwymi dżentelmenami na ulicach Londynu czy Paryża w XVII wieku, na pewno nie miałeś tatuażu. Wreszcie, w XVIII wieku, byli ludzie, którzy inaczej patrzyli na świat – którzy uciekli z bezpieczeństwa i ograniczeń cywilizacji w celu innego rodzaju egzystencji. Ci ludzie byli marynarzami. Tatuaże były uważane za domenę ludzi żyjących poza głównym nurtem społeczeństwa – marynarzy, włóczęgów i maniaków cyrkowych.
Tak więc, jak już wspomnieliśmy, historia tatuaży istnieje w innych kulturach od setek, a nawet tysięcy lat, ale amerykańska tradycja tatuażu jest stosunkowo nowa. Zaczęło się głównie od marynarzy. Po rewolucji amerykańskiej marynarze amerykańscy kultywowali kulturę tatuażu z kilku powodów. Jednym z nich było upewnienie się, że muszą zdefiniować, a także wyróżnić znaki na swoich ciałach. Brytyjskie okręty siłą zabierały amerykańskich marynarzy do brytyjskiej marynarki wojennej, jeśli nie mogli zidentyfikować ich jako Amerykanów. Jednym ze sposobów na uniknięcie tego było posiadanie specjalnego tatuażu, który był dowodem na to, że byli tym, za kogo się podawali. Również żeglarze otrzymywali tatuaże podczas swoich podróży do obcych krajów o bogatej kulturze tatuażu, takich jak Japonia i Wyspy Pacyfiku. Według niektórych historycznych zapisów to mężczyźni z załogi kapitana Jamesa Cooka jako pierwsi wybrali tatuaże jako pamiątkę z ich podróży do wielkich kultur tatuażu Japonii, Chin i wysp Pacyfiku. Tak było mniej więcej przez następne 200 lat.
Uwagi